Ένα κρεβάτι για τρεις

Ε ναι λοιπόν, το ομολογώ και δημοσίως - κοιμόμαστε μαζί με την Ευτυχία! Όχι απλά στο ίδιο δωμάτιο, στο ίδιο κρεβάτι. Αυτός είναι και ο λόγος που τις περισσότερες φορές που με ρωτάνε αν κοιμάμαι τα βράδια ψιλομασάω τα λόγια μου... Πλέον - κοντεύει 5,5 μηνών - κοιμάμαι και μάλιστα υπέροχα. Δεν είναι ότι δεν ξυπνάω καθόλου αλλά, τώρα πια, στιγμιαία, ανταποκρινόμενη απλά στο σκούντημα της - μέσα στον ύπνο της ψάχνει στήθος, μέσα στον ύπνο μου της το δίνω και συνεχίζουμε να κοιμόμαστε. Τον πρώτο καιρό φυσικά ξυπνούσαμε αρκετά πιο συχνά - ήθελε να ρευτεί ή λόξυγγα και της έπαιρνε ακόμα πολλή ώρα οπότε έπρεπε να κάνουμε τις βόλτες μας. Τώρα πια το θέμα είναι να κοιμηθεί το βράδυ, κάτι που γίνεται όλο και πιο εύκολα... Μόλις κοιμηθεί, δεν ξυπνάει κανονικά μέχρι το πρωί.

Πάλι, αυτή η ιδέα του "co-sleeping" μου ήταν παντελώς άγνωστη ως την περίφημη συζήτηση με την Ελευθερία και τον Νίκο. Αν μου το έλεγες παλαιότερα, φαντάζομαι θα μου φαινόταν τόσο αποκρουστικό όσο φαίνεται και στους περισσότερους συνομιλητές μου. Το καταλαβαίνω. Η επικρατούσα αντίληψη της κουλτούρας μας κυριαρχείται από τον φόβο "μην κομάθουμε το παιδί γιατί μετά..." (θυμάμαι μάλιστα να λέω στον Μύρωνα στην αρχή της εγκυμοσύνης μου ότι το μωρό θα κοιμάται εξαρχής μόνο του στο δωμάτιό του!). Ακόμα και όταν είχα πειστεί για τα οφέλη του να κοιμόμαστε μαζί, τρύπωναν στο μυαλό μου διάφορες αμφιβολίες (π.χ. "μέχρι πότε;") οι οποίες προέρχονταν από το πώς είχα μάθει, γιατί το τι ένοιωθα ήταν φυσικά τελείως διαφορετικό... 

Μίλησα μία μέρα με τη Γαία γι αυτό και μου είπε "Κανείς δεν θα σου πάρει το μωρό σου. Πάρε και διάβασε το Three in a Bed: The Benefits of Sleeping with Your Baby της Deborah Jackson..". Το βιβλίο* μου έδειξε για άλλη μια φορά πόσο έχουμε απομακρυνθεί από τα ένστικτά μας και πώς μια πρακτική συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση - το να κοιμάσαι με το νεογέννητο μωρό σου (όπως παρεπιπτόντως κάνουν όλα τα θηλαστικά!)  - καταργήθηκε τα τελευταία 200 χρόνια με τη διάδοση των βικτωριανών αξιών στον δυτικό κόσμο (γιατί στην Ινδία, τη Λ. Αμερική, την Αφρική... ακόμα ευτυχώς δεν βάζουν τα μωρά τους σε "κλουβιά" το βράδυ). 

Πέρα από όλα τα οφέλη της επαφής σώμα με σώμα τη νύχτα (ρύθμιση αναπνοής, μεταβολισμου, θερμοκρασίας, καρδιακού ρυθμού, ανοσοποιητικού συστήματος, ορμονική εξισορρόπηση του μωρού, καλύτερος θηλασμός, εξάλειψη πιθανοτήτων αιφνίδιου θανάτου κ.α.)  η αλήθεια είναι ότι το απολαμβάνω αφάνταστα. Κάθε βράδυ ανυπομονώ να φτάσει η ώρα που θα τη νοιώσω ήρεμη δίπλα μου, να θηλάζει ή απλά να με έχει κάνει μαξιλάρι της... Και κάθε πρωί ξυπνάω με δύο-τρεις τρυφερές κλωτσιές... Επιπλέον, δέχομαι το πιο όμορφο χαμόγελο όλης της ημέρας!


* Να ένα μικρό απόσπασμα από την εισαγωγή του "Three in a Bed" για να πάρετε μία ιδέα: 

"Fashion has dictated that babies born into American, Australian and northern European homes must be trained to sleep alone. And so, immediately after each birth, parents, prepare to do battle with their babies - and to do without sleep themselves. 

Nights spent pacing corridors, crying-it-out, feeding at all hours and waking at dawn are all characteristics of a cot-bound society. Sleep training was a regime conceived in the nineteenth century to civilize children who must spend all their days in the nursery. But there is another way. There's a method as old as mankind itself and full of infinite variety. It's known as co-sleeping...

... This edition includes exciting new evidence, vividly describing the many ways in which babies and parents can benefit from sharing a bed. It details the invaluable benefits for breastfeeding mothers, reviews the history of babies in bed and, through interviews with parents, explores current attitudes to the idea. It also contains a new perspective on the tragedy of cot death, as well as practical advice on how to sustain your sex life, hints on safety in the bed and answers to common objections. Finally, the author deals with the moment when the baby leaves his parents' bed. 

If you are a parent, or a parent-to-be, the approach advocated in this book could change your life. After all, one half of our parenting could be done at night."