Την προηγούμενη εβδομάδα πήγα σε μια ομιλία που οργάνωσε η Έλντα στο σπίτι της με την Didi, μία μοναχή γιόγκα. Γενικό θέμα της συζήτησης: "spirituality and babies". Είπαμε πολλά και πολύ ενδιαφέροντα που δεν έχει νόημα να αναφέρω έτσι ξερά σε ένα post. Ένα από τα πράγματα όμως που μου έκαναν εντύπωση και πιστεύω αξίζει να το υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας, είναι ότι ως γονείς δεν φέρουμε την απόλυτη ευθύνη για το τι είναι/γίνονται τα παιδιά μας. Είπε χαρακτηριστικά ότι κατά 50% τα μεγαλώνουμε εμείς (parenting) και 50% μας μεγαλώνουν αυτά (το είπε χαριτολογώντας ως "childing"). Έχουμε μάθει να πιστεύουμε (όλα τα βιβλία μας λένε...) ότι οι πράξεις μας είναι καθοριστικές - και σε ορισμένες περιπτώσεις ενδεχομένως είναι - που παραβλέπουμε το πόσο καθοριστικά είναι τα παιδιά στη δική μας διαμόρφωση ως γονείς, ως άτομα.
Η συνειδητοποίηση με ξάφνιασε λίγο, ίσως γιατί είδα μια κάποια αλαζονεία στην αγωνία μου να τα προσφέρω όλα, να είμαι "καλή" μητέρα (100% parenting) για την Ευτυχία. Ένοιωσα όμως και μεγάλη ανακούφιση στην ιδέα ότι είμαστε εδώ για να προσφέρουμε ισότιμα η μία στην άλλη. Άλλωστε είναι κάτι που έχω ήδη βιώσει από τη γέννησή της - εγώ έβαλα (μόλις!) τα 5 εκ. διαστολής, και η Ευτυχία έσπρωξε ανοίγοντας τα υπόλοιπα 5 ώστε να βγει! Δεν θα τα είχαμε καταφέρει αλλιώς...
I think Eutixia was waiting for you to guide her through , but you were a bit lost because you had not experienced natural birth as a baby.Now both you and your lovely daughter have come to experience natural birth for the first time together.such a lovely gift
ReplyDeleteThat's true. I was born with Ceasarian which I believe had a lot to do with the way my labor proceeded (very long and with many hurdles - psychological/physical - to overcome). We guided each other throughout the whole time. I believe it will be easier for her when she gives birth (and hopefully also for me if another baby comes!)
ReplyDelete