"Για να κοιμάστε τα βράδια" ...

Τον τελευταίο χρόνο βλέπω ελάχιστη τηλεόραση. Χτες το βράδυ ήταν μία από τις εξαιρέσεις. Πέτυχα λοιπόν μία διαφήμιση για βρεφικό γάλα σε σκόνη που κατάφερε να με ενοχλήσει από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Προσπερνώ γρήγορα γρήγορα το θέμα του θηλασμού (τάιζαν ένα μωράκι 4-5 μηνών με το μπιμπερό). Καταλαβαίνω ότι το να θηλάζεις αποκλειστικά δεν είναι πάντα εφικτό για διάφορους λόγους και, για κάποιες γυναίκες, ίσως δεν είναι και επιθυμητό (αυτό δεν το πολυκαταλαβαίνω να πω την αλήθεια αλλά είναι δικό μου κώλυμα ...). 

Αυτό που με ενόχλησε πιο πολύ ήταν το μήνυμα "Για να κοιμάστε τα βράδια..." ή κάτι τέτοιο. Από τον πρώτο κιόλας καιρό που γεννήθηκε η Ευτυχία, 9 στους 10 μας ρωτούσαν αν κοιμόμαστε καλά. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι (μελλοντικοί) γονείς έχουν την αγωνία πώς και πόσο γρήγορα θα ξαναμπούν στους "κανονικούς" τους ρυθμούς. Όμως δεν υπάρχει τίποτα το "κανονικό" με ένα νεογέννητο και ίσως για πολλούς μήνες μετά. Ναι σίγουρα θα υπάρχει κούραση, ειδικά αν θηλάζεις, και είναι γεγονός ότι για αρκετό καιρό το πιο πιθανό είναι να μην κοιμάσαι ολόκληρο το βράδυ (προσωπικά έχω να κοιμηθώ ένα 8ωρο συνεχόμενο από πολύ πριν τη μέση της εγκυμοσύνης μου - με καλούσε συνέχεια η τουαλέτα! - ίσως με προετοίμαζε η μικρή για αυτό που θα επακολουθούσε). Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μπουκώνεις το μωρό ή - όπως έχω ακούσει ότι κάνουν ορισμένοι - να του δίνεις κάποιου είδους ηρεμιστικό για να το ναρκώσεις. Το μωρό ξυπνάει για κάποιο λόγο που μπορεί να μην είναι πάντα  η πείνα.  Η δική μου επιλογή ήταν να είμαι απλά διαθέσιμη να το καθησυχάσω με όποιο τρόπο μπορώ ό,τι ώρα κι αν με ζητήσει. 

Αυτός ο πρώτος καιρός μου δείχνει συνέχεια με διάφορους τρόπους πως πρέπει να ξεχάσω την επιθυμία μου να ελέγχω τα πάντα, να είμαι (και να βάζω τους άλλους!) σε "πρόγραμμα" και να παραδοθώ στους ρυθμούς αυτού του πλάσματος, να τη γνωρίσω και να με γνωρίσει, να βρούμε τα κόλπα μας και να φτιάξουμε σιγά σιγά μαζί τη νέα μας καθημερινότητα που, ναι, θα αλλάζει μέρα με τη μέρα. Η Ευτυχία είναι για μένα ίσως η καλύτερη υπενθύμιση για το πόσο ρευστή είναι η ζωή, πόσο γρήγορα αλλάζουν όλα, πόση σημασία έχει το εδώ και το τώρα, πόσο τίποτα δεν θα είναι ποτέ ξανά "κανονικό" όπως πριν. Και την ευχαριστώ πολύ για αυτό...