Το θέμα είναι τελείως υποκειμενικό. Σίγουρα όμως μπορούμε να κάνουμε με πολύ πολύ λιγότερα από όσα μας πλασάρουν ως απολύτως απαραίτητα για το μωρό. Εξηγούμαι με παράδειγμα τη δική μου εμπειρία ως συνήθως.
Όπως οι περισσότεροι, είχα ψιλοξεκινήσει να σκέφτομαι και να προγραμματίζω το περίφημο "παιδικό δωμάτιο" και όσα θα χρειαζόμουν για να το εξοπλίσω παρασυρμένη λίγο και από την κατενθουσιασμένη μαμά μου που έφτιαχνε λίστες με τα "απαραίτητα": καρότσι, κρεβατάκι, αλλαξιέρα... τα γνωστά. Ευτυχώς με έσωσε η αναβλητικότητά μου σε συνδυασμό με μια αναποφασιστικότητα για το τι θα ήταν καλύτερο - ειλικρινά δεν είχα ιδέα. Επιπλέον δεν είχα καμία όρεξη να φορτωθώ περιττά πράγματα, ειδικά τη στιγμή που, στο πλαίσιο ενός φρενώδους "συνδρόμου της φωλιάς", είχα περάσει το μισό καλοκαίρι να πετάω το σύμπαν, να καθαρίζω και να τακτοποιώ...
Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν 7 μήνες μετά να μην υπάρχει ακόμα παιδικό δωμάτιο και να μην έχω ή να μην χρησιμοποιώ πράγματα θεωρητικά χρήσιμα. Όπως π.χ.: αλλαξιέρα (την αλλάζω στο κρεβάτι πάνω σε ένα σελτεδάκι), κρέμες για το άλλαγμα (χρησιμοποιώ αμυγδαλέλαιο ή άλλο αντίστοιχο), καρότσι (παρά τα 8,5 σχεδόν κιλά της Ευτυχίας εξακολουθεί να μας βολεύει περισσότερο το mei tai), κούνια - κρεβατάκι (κοιμάται μαζί μας), μπανάκι (έχουμε τον τρόπο μας να κάνουμε στην μπανιέρα). Επίσης, δεν έχουμε χρησιμοποιήσει πιπίλες (δεν ήθελε αλλά δεν την ενθάρρυνα κιόλας) ούτε αποστειρωτή - μπιμπερό αφού είχα την τύχη (και την επιθυμία φυσικά) να είμαστε συνέχεια μαζί.
Σίγουρα θα ξεχνάω και άλλα, όμως καταλαβαίνετε τι θέλω να πω - η έλευση ενός μωρού δεν συνεπάγεται απαραιτήτως και ένα σκασμό λεφτά. Άσε που δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για ανταλλαγές και ανακύκλωση: πέρα από τα άπειρα δώρα, πολλά ρούχα (τα περισσότερα αφόρετα), παιχνίδια, το καθισματάκι αυτοκινήτου, το καρότσι (κι ας μην το χρησιμοποιούμε ακόμα), το ριλάξ... έχουν φτάσει στα χέρια μας από φίλους ή συγγενείς. Και εμείς συνεχίζουμε την παράδοση δίνοντας ότι δεν μας κάνει πια (σημειωτέον πολλά ακόμα αφόρετα!) στην επόμενη μαμά. Όπως είπα βέβαια και στην αρχή το τι θεωρεί ο καθένας απαραίτητο (ή τι θέλει καινούριο στο κάτω κάτω) είναι τελείως υποκειμενικό. Απλά υπάρχει και αυτή η προσέγγιση...
Όπως οι περισσότεροι, είχα ψιλοξεκινήσει να σκέφτομαι και να προγραμματίζω το περίφημο "παιδικό δωμάτιο" και όσα θα χρειαζόμουν για να το εξοπλίσω παρασυρμένη λίγο και από την κατενθουσιασμένη μαμά μου που έφτιαχνε λίστες με τα "απαραίτητα": καρότσι, κρεβατάκι, αλλαξιέρα... τα γνωστά. Ευτυχώς με έσωσε η αναβλητικότητά μου σε συνδυασμό με μια αναποφασιστικότητα για το τι θα ήταν καλύτερο - ειλικρινά δεν είχα ιδέα. Επιπλέον δεν είχα καμία όρεξη να φορτωθώ περιττά πράγματα, ειδικά τη στιγμή που, στο πλαίσιο ενός φρενώδους "συνδρόμου της φωλιάς", είχα περάσει το μισό καλοκαίρι να πετάω το σύμπαν, να καθαρίζω και να τακτοποιώ...
Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν 7 μήνες μετά να μην υπάρχει ακόμα παιδικό δωμάτιο και να μην έχω ή να μην χρησιμοποιώ πράγματα θεωρητικά χρήσιμα. Όπως π.χ.: αλλαξιέρα (την αλλάζω στο κρεβάτι πάνω σε ένα σελτεδάκι), κρέμες για το άλλαγμα (χρησιμοποιώ αμυγδαλέλαιο ή άλλο αντίστοιχο), καρότσι (παρά τα 8,5 σχεδόν κιλά της Ευτυχίας εξακολουθεί να μας βολεύει περισσότερο το mei tai), κούνια - κρεβατάκι (κοιμάται μαζί μας), μπανάκι (έχουμε τον τρόπο μας να κάνουμε στην μπανιέρα). Επίσης, δεν έχουμε χρησιμοποιήσει πιπίλες (δεν ήθελε αλλά δεν την ενθάρρυνα κιόλας) ούτε αποστειρωτή - μπιμπερό αφού είχα την τύχη (και την επιθυμία φυσικά) να είμαστε συνέχεια μαζί.
Σίγουρα θα ξεχνάω και άλλα, όμως καταλαβαίνετε τι θέλω να πω - η έλευση ενός μωρού δεν συνεπάγεται απαραιτήτως και ένα σκασμό λεφτά. Άσε που δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για ανταλλαγές και ανακύκλωση: πέρα από τα άπειρα δώρα, πολλά ρούχα (τα περισσότερα αφόρετα), παιχνίδια, το καθισματάκι αυτοκινήτου, το καρότσι (κι ας μην το χρησιμοποιούμε ακόμα), το ριλάξ... έχουν φτάσει στα χέρια μας από φίλους ή συγγενείς. Και εμείς συνεχίζουμε την παράδοση δίνοντας ότι δεν μας κάνει πια (σημειωτέον πολλά ακόμα αφόρετα!) στην επόμενη μαμά. Όπως είπα βέβαια και στην αρχή το τι θεωρεί ο καθένας απαραίτητο (ή τι θέλει καινούριο στο κάτω κάτω) είναι τελείως υποκειμενικό. Απλά υπάρχει και αυτή η προσέγγιση...
συμφωνώ σε όλα, διατηρώ μόνο επιφυλάξεις για τον ύπνο με το μωρό, δεν ξέρω πόσο καλό κάνει και σε εσάς αλλά και σε αυτό
ReplyDeleteΝαι, σίγουρα δεν είναι για όλους. Απλά λειτουργεί πολύ καλά για εμάς και ταιριάζει στη φιλοσοφία μας αυτή την περίοδο. Πάντα βέβαια υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά μιας απόφασης και κανείς δεν μπορεί να δώσει εγγυήσεις για το τελικό όφελος. Μένει να δούμε...
ReplyDelete